Στο Toyota

Τις Φαιδριάδες τι θωρρείς απ΄το Toyota,

 όταν το πνεύμα σου απεύχεται γκρεμούς;

Για σε η άσφαλτος κορδέλλα Εμμαούς,

μα εκεί δεν θάλλουν μεσονύκτια τα φώτα

σαν μέρα κλίνει πριν προλάβει να φουντώσει,

καθώς κοιλάδα που κυκλώνουνε βουνά,

(για μια στιγμούλα γύρα γιόμα  ωσαννά),

κι ύστερα νυξ το μπαϊράκι με το κρόσι.

Η Αθηνά πια δεν σου κάμνει το χατήρι,

κι είν ο Αγίας ΄πα στο βάθρο σκυθρωπός.

Κάποιος τη σήμερον πωλείται και νωπός,

μισή τιμή στου Άη-Λιός το πανυγύρι.

Κι αυτός ΕΣΥ, που μένεις πάντα στο Τογιότα,

καθηλωμένος μπρος στις Πέτρες τις σκληρές,

Κήρες προσμένοντας  σαν βέλη αιχμηρές,

μ΄οσμές αβάσταγες απ΄ Άλογο και μπότα.