Χρόνους δέκα

 

Χρόνους δέκα φούρκα και θηλιά,
χρόνους δέκα κλώτσο και ξυλιά,
και δεν έβγαζα μιλιά,
ξερή μηλιά.

Στα χέρια σου μαρτύρησα,
πόνοι με σκάψαν και καημοί,
μου γνώρισες το χιόνι,
κι ένα θρακιά δριμύ.

Χρόνους δέκα χόρτασα βρισιά,
χρόνους δέκα την αλυπησιά,
ώσπου είπα: «Χωριστά,
σα δυο νησιά».