Θάνατος ξεναγός μου

Ο Θάνατος με ξεναγεί,
στις γειτονιές του κόσμου
και συ ρωτάς να τριγυρνώ
τι θέλω με τον ΄χτρό μου;

Γιατί οχτρός; Τη χέρα μου
βαστάζει κι όλο δείχνει,
πως  φθάνει κάποτε στιγμή 
να σβήσουνε οι λύχνοι.

Ζήσε με σπρώχνει κι άφηκε,
ξοπίσω κασσαβέτια,
πίσσες ποσώς υπάρχουνε,
Κολάσεις με λεβέτια.

Μονάχα Έρωτος ορμή,
και της σαρκός φαγούρες,
και σ΄ Ικαροπανήγυρα,
χορευτικές φιγούρες.

Και συ που λέγεις μ΄αγαπάς,
και το καλό μου θέλεις,
δώσ΄μου το παν τι άφευκτος,
τορπιλισμός της «Έλλης».