Το φάσμα

Τ΄απομεσήμερο τον βρήκε στην Ασίνη,
δίπλα στα βράχια της ακτής τα κοφτερά,
με ζαρωμένα τα πολύχρωμα φτερά,
και λερωμένη την ψυχή του πλαστελίνη.

Μια γαλανόλευκη στα τείχη, το κουφάρι
ενός σολντάτου πεθαμένου από καιρό,
τον υποδέχτηκαν εκείνον τον λερό,
που νύχτες πέντε πορπατούσε με φεγγάρι

σε βάτα μέσα, τις ανάσες του μετρώντας.
Ο Βασιλιάς ήταν εκείνος ο λερός,
ο Βασιλιάς που είχε έρθει πια ο καιρός,
να πάρει πίσω το θρονί του φάσμα όντας.