Το μαγκάνι

Ήρθε καιρός που ζήση μου,
γύρισε Μεσολόγγι,
και για μια θεία Έξοδο,
παίζουν χιλιάδες λόγοι.

Τους λόγους όλους δεν θα ειπώ,
θα ειπώ μονάχα  ένα,
εσέ με την κακία σου,
κακία δίχως φρένα,

που μ΄όρισε να πιλαλώ,
σε γκρέμια και σε βάτα.
Εμπρός λοιπόν για χώματα
κοιμητηριού αφράτα…

Κι αν πουν ο Γιάννος κιότεψε
και δείλαιος εφάνη,
ας ζήσουν λίγο πλάγι σου,
νυχθημερόν μαγκάνι.