Πες τα λόγια

Πες τα λόγια του Άμλετ με στόμφο,
πες τις λέξεις που κρίνονται πια
για λαμπήρας στης πόρνης το σπίτι,
και ασβέστης στου Μετς τα  γιαπιά.
Ποιό αργό σε μεθά καραβάνι,
σα κρασί που δεν στέργει ο Χριστός,
να χυθεί στα ποτήρια του γάμου,
τ΄αφημένα μ΄αράχνης ιστό;

Πες δυό φράσεις στα ώτα των άστρων,
βρες κανόνες που ξέφτισαν πριν
σ΄οδηγήσουν στη γη των μαρτύρων,
και στα έρημα μπαρ του Σελίν,
Έτσι μάλλον θα ψάξεις λημέρι,
στης καρδιάς σου την  Άγια Γραφή,
διαλαλώντας  μια πάστα για δόντια,
και τυφλών ποιητών το ταφί.

Κι αν δεν έρθει η ώρα του λύκου,
κι αν ο χρόνος φανεί μαλθακός,
επιστρέφοντας ότι σου ανήκει,
λάμψη γένου, του εξήντα φακός,
και στον πόλεμο μπες δίχως φόβο,
δίχως θέρμη καμμιά για κλαθμούς,
μ΄ένα τρόπο που μόνο ο Οιδίπους,
έχει εφεύρει να σπάζει αρμούς.