Η Επιστροφή του Στρατιώτη

Ένα παιδί τζιμάνι στη Λάρισα,
βγήκε αρχές του Μάρτη με σάρισα,
κι έψαχνε προς Βορέα το τάγμα του,
τρίβοντας τη μεγάλη τη μπάκα του.

Που΄σαι τρισδοξασμένε Αλέξανδρε,
ελάφι μου και λιόντα και κέ…νταυρε;
Δώκε μου διάτα κι΄έρχομ΄ αντάμα σου,
η σπάθα σου να γένω κι η κάμα σου.

Από τον κάμπο πέρα βελάσματα,
ο δρόμος του χαντάκια και χάσματα.
Μέχρι την Πέλλα πάρκιγκ, διόδια,
του βάζανε στα πόδια εμπόδια.

Σιχάθηκε τζιτζίκια, φως, ίδρωτα
της Εθνικής τα πεύκα τ΄αμύρωτα,
κάπως βαριά του πέφτει κι η ασπίδα του,
που για να σιάξει, έσφαξε γίδα του.

Ένα παιδί τζιμάνι στη Λάρισα,
δίχως ΄πιστρέφει σπάθα και σάρισα,
και σε καφέ κραυγάζει: «Δυό τσίπουρα»,
σα πρώτα βολεμένο στα σίγουρα.