Εορτάζοντας τον Βαλεντίνο στην Εντατική

Του Βαλεντίνου γύρεψα απ΄την κερά την Καίτη,
να την επάγω για να ιδεί τον «Γλάρο»… «Μπερεκέτι,
ταμάμ» της είπα, «κι άμα θες κι έχεις για ρόλους πείνα,
εγώ Τριγκόριν συγγραφεύς, και συ πες Αρκαντίνα».

Κι άμα την πήγα στην ακτή «Σκαραμαγκά» γυρίζει:
«Παίζουνε Τσέχωφ εδωνά που το φουγάρο ανθίζει;»
και σαν της δείχνω το hotel τον «Γλάρο»: «Κόφ΄το Γιάννο…
Ξεχνάς πως είσαι καρδιακός; Τι θες; Να σε ξεκάνω;

Δεν έχουνε τα ρεστοράν του Ασπροπύργου αντίδια;
Πάμε καλύτερον εκεί…» «Κατίνα, τρώμε στρείδια,
αφού σπατσάρουμε εδώ εις το χοτέλι «Γλάρος».
Εμήν καρδίαν μη φοβού!…Ω γύναι έχε θάρρος!»

Έτσι της είπα ο κερατάς, ο άφρων πεζεβέγκης.
«Φύλαγε Θε μου, εις πειρασμόν ποτέ μην εισενέγκεις».
Γιατί σε κράββατον διπλόν, ξαπλώνοντας στον «Γλάρο»,
ευρέθηκα σ΄ εντατική ν΄αντιπαλεύω χάρο.