Η Θυσία

Φωτιά χοντρή (τα πάντα;) να καούνε,

Λυμπέρης με κατέχει απ΄το πρωί.

Λεπτή πια όσο πρέπ΄ η ακοή

στον βόμβο πυρκαγιάς. Ας μοιραστούνε,

 

το έργο πυροσβέστες και γειτόνοι,

ο Θέμης το φτωχό μου το γατί,

κι αν δυνηθεί τον δίσκο του Satie,

με τις «Γυμνοπαιδίες» που σκαλώνει.

 

Κι η Καίτη του Σφυρίδη δυο βιβλία,

και Robert Walser,λίγο Ουελμπέκ,

τις τρεις χρονιές της λάμψης του Star Trek,

και Λάμπρου Κωνσταντάρα κάθε αηδία.

 

Μονάχα εμέ κανείς να μην γλυτώσει.

(Η Άτροπος τραβά με στη φωτιά).

Υπάκουο σε καθ΄αποκοτιά,

το καύκαλο μου πέπρωται να λιώσει.

 

Φωτιά χοντρή τα (πάντα;) να καούνε,

μα τσίκνα μου οι  Θεοί να μην χαρούνε!