Το ξόδι μου

Στα σκοτεινά σαλεύουν οι προφήτες,

τον Άγνωστο λατρεύοντας Θεό.

-Στέρνο δασύ, τι γύρισες φαιό;

-Απάνω μου γιορντάνια, χίλιες ήττες.

 

Το φέρετρο φελούκα και πως βγαίνει;

Η αυλόπορτα στενή και χαμηλή.

-Ψυχή σαν κοριτσόπουλο δειλή,

πως σου ΄πεσε απ΄τα χέρια το βαένι;

 

-Με όστρακα πασχίζω να γεμίσω,

την κοίτη την ξερή του Ηριδανού.

Με λέγαν Καλυψώ, Περί Μπανού,

κρασί του άλλου κόσμου πριν μεθύσω.

 

Φυτρώνει στα βουνά τραχιά η μέρα

μα τη σκορπίζει άνεμος πικρός.

Γεννήθηκα στον θάνατο μικρός,

απ΄έναν αδυσώπητο Πατέρα.