Χειμερινά Παράπονα
 

 
Χειμερινά παράπονα μου μήνυσες,

με το βιολί του γκιώνη το σπασμένο.
Από κοντά λυκόσκυλα οι θύμησες,
γαυγίζανε τ΄αγρίμι το κρυμμένο.

Λυμφατικές μορφές, απολυτήριες,

τους ουρανούς λογχίζανε των Στύρων.
Με νίκες στο δισάκι πάντα Πύρρειες,
άλλαξα παρανόμι μου σε Χείρων.

Μπροστά σου εν σαρκί μα δεν με γνώριζες.

(Τα χρόνια κουβαλάνε αλλοιώσεις).
Δίχως αγκάλη, ένα καλώς όρισες,
τον Χωρικό πιλάτευες με δόσεις.

Χειμερινά παράπονα… Πως λιάνισα

τα μέλη μου απάνω στη πορφύρα;
Ψυχή ορειβατούσα, καπετάνισσα,
το λέφτερο σου δίνω. Ζήσε χήρα!