Τα Τραύματα

 

Τα τραύματα βαθιά, θανατηφόρα.
(Μιας Λύκαινας το δόντι κακουργεί).
Εσείς των ηδονών οι πλαστουργοί,
μασώντας κολχικό και μανδραγόρα,

σεμνά τη βάρκα του καμπούρη Αντρέα

τοξεύστε κατεπάνω στον καιρό.
Λαφρύ της αλκυόνας το φτερό,
γοργόνες στιγματίζει τον Βορέα,

πριν να χυθεί στη θάλασσα της φτήνιας,

με μιαν αναισθησία παιδική.
Μελάνη πια δεν έχω σινική,
μονάχα σεμπερβίβα απ΄τη Ρήνεια

και κάπαρη της Σέριφος. Που χώρα,

που άνεμος, που σμίλη, που σκαρμός;
Παντού τυμβαίος τώρα γλυκασμός
και τραύματα βαθιά, θανατηφόρα.