Απ΄την μεριά της Συννεφιάς

 

Της συννεφιάς το γκρίζο αδιάβροχο,
ριχτά φορώ και χάνομαι στα δάση.
Τη σήμερον να ψάχνεις για διάδοχο,
κόπος χαμένος που θα σε γεράσει.

Κάλλιο λιμάρια σκύμνοι να σε βάλουνε

σημάδι και μερίδες να σε ψύξουν,
παρά χοντρομπαλάδες να σε ψάλλουνε,
στα χώματα σαν σπόρο πριν σε κρύψουν.

Της συννεφιάς το χάρτινο διάδημα,

το πήραν λογχοφόροι σ΄Άγιους Τόπους.
Βάρα Χριστέ κουδούνι, δώσε διάλλειμα,
να βρω των ασεβών τους χίλιους τρόπους,

αυτούς που ζητιανεύει κάθε όμηρος,

αυτούς που ξεστηθίζει κάθε πότης.
Απ΄το ταφί μου όξω νέκυς ζώπυρος,
πετάγομαι σκωλήκων ο προδότης.