Μέχρι το Πλοίο

Μπροστά τραβούσε ο Σταυρωτής κι απόκοντα ο Γύφτος,

με τα καρφιά στη ζώνη του τα πέντε σε σειρά.
Σαν ψαλμουδιά ανέβαινε στους Ουρανούς ο οίκτος,
για τα σπασμένα θάματα μιας νύχτας στα Φηρά.

Ως πέρα σταροχώραφα του Γκόγκ, τεφρά ποντίκια

κι ένας Απόλλων νουνεχής χυμένος στις πλαγιές.
Απλήρωτα λιαζόντουσταν πέντε μηνών τα νοίκια,
γυρεύοντας αντίκρισμα σε δωροεπιταγές.

Κι εγώ της μύγας παλαιστής προσεκτικά πατώντας,

ανάμεσα σ΄ασύρτικα με τρόπο κωμικό.
εργατικούς κουδούνιαζα, πούθε λημέρι ο Λιόντας,
μ΄απόκριση δεν λάβαινα, στη γνώση μερτικό.

Χειμώνα πια ξεστράτισα και πήρα κατηφόρες,

προς της μεγάλης Πράσινης το λυρικό πανί.
Μ΄ένα μπουλούκι μπάρκαρα για χώρες ανδροφθόρες,
όπου το καλημέρα τους: «Λαμά σαβαχθανί».