Το Βλέμμα και ο Θόλος

Το βλέμμα θα σηκώσω στους πλανήτες
και φτύνοντας του Κήτους την βρωμιά:
«Εσείς των Τραγικών οι σοδομίτες,
αλλού γυρέψτε θύρες και κορμιά,

μ΄εκείνη την αψάδα που την Μήλο,
κατέκοψε χιλιάδες χρόνια πριν.
Ένα κερί ανάβοντας στη Δήλο,
των Δώδεκα κλειδώνοντας τα pin,

η θάλασσα γυαλί, ο πόντος λάδι,
ο ύπνος δίχως τύψεις και γλυκός,
σαν μέλι που εγχύθηκε στον Άδη,
σαν ύμνος προς Αρχές εμετικός».

Το βλεμμα θα σηκώσω στους φωστήρες
και βέλος ρίχνοντας τους φονικό:
«Γκαρσόνια τι αργείτε; Φέρτε μπύρες,
φελέκι σας γαμώ και γονικό».