Το Ρέκβιεμ της Κυριακής

Καθισμένος σε παγκάκι μες τ΄Αυγούστου την φωτιά,
νοσταλγώ παλτό, κουβέρτα, τσίπουρο και πυροστιά.

Τ΄άστρα σβήσανε στους ώμους, κουρελιάστηκε η στολή
κι έμεινα να περιμένω την χαριστική βολή.

Ξάφνου, φάντασμα προβάλλει απ΄την Κάτω Αντηλιά
σαν κουτσός λαχειοπώλης, και μου κόβεται η μιλιά.

«Πάρε Στρατηγέ τετράδα να ταιριάζει στη ζωή,
να ταιριάζει του θανάτου. Έχασες την ακοή;

Θα κληρώσει την Δευτέρα, προλαβαίνεις μια χαρά.
Μόνο διάλεξε στα σβέλτα και κατέβα τον παρά».

Και σηκώνοντας το χέρι, παίρνω κάτι σε ζυγό.
Χάθηκ΄ ο λαχειοπώλης, απολύθηκα κι εγώ.