Ο Δικηγόρος

                      (Στον κ. Νίκο Περδίκη, Δικηγόρο Αθηνών)  

Ο Δικηγόρος πέθανε μια Τρίτη,

(Μαυροκορδάτου θα ΄ταν η οδός,

σε τέταρτο). Το δέμας του σποδός,

μα καύχος μέγα κι υψωμένη μύτη:

«Γαμώ σας Βασιλείς και Αρχοντάδες,

του κόσμου ετούτου μπρούτοι  εμπρηστές,

γαμώ σας ηδονών σεπτών  ληστές,

χοντροί, γελοιωδέστατοι παπάδες.

Τις θέσεις σας σιχάθηκα, τους λόγους,

τα τσίγκινα βιβλία των πιστών,

που ψάχνοντας ονόματα Νηστών,

σε Γιάννηδες σκοντάφτουν, Μήτσους,  Γώγους.

Γαμώ σας συγγραφείς των Κυριακάδων,

μα πιο σκληρά των στίχων εραστές,

σαν τρώτε με καημό ελιές παστές,

τη φτώχια να υμνήσετε. Ο Άδων,

μια μέρα θα σας κρίνει δίχως άλλο,

με πύρινη ρομφαία εν χερσίν,

(ως Δάντης Αλλιγκέρι; Ως Ρασίν;),

ατίμωση κομίζοντας ρεγάλο».

Ο Δικηγόρος πέθανε κρατώντας

Προτάσεις, σαν Θεός ειλικρινής,

σκληρότητα αιτούμενος ποινής.

Είθε να τον γρικίσει ο Σολομώντας…