Η Φύρα

Τη μάνα μου την βλαστημώ,
που μου ΄χει δώκει γέννα,
και σπέρμα δε μ΄απόριξε,
και περιττή μια βλέννα.

Μα πάλι λέγω τι χρωστά,
η μπάμπω  η κακομοίρα,
σαν φύση την οδήγαε,
να τέξει εμέ την φύρα.

Κι η φύρα έφτασε καιρός,
που κλείνει τα εξήντα,
πλην στέλνει ακόμη τα σκουτιά
στη μάνα: «Βάλε πλύν΄τα».