Τυρινής 2020

Κρύβε λόγια, ο χάρος λουφάζει,
πιστός στρατιώτης των Ουρανών,
για ν΄αρπάξει τη σάπια ψυχή σου,
στα στρατόπεδα των Αφανών.
Έχεις θέση εκεί και στασίδι,
στρώμα έχεις σκληρό σα πετρί,
και μια σφαίρα μπηχτή στη θαλάμη,
να στοχεύει το δόξα πατρί.

Μη διστάσεις, τα πόδια σου πλύνε,
η συνείδηση έμαθε πια
στη βρωμιά των παθών, τη κραιπάλη,
τον ασβέστη , τα κρύα γιαπιά.
Μόν΄ ανδρίζου, στη ντάπια σου ορθώσου,
να λουστείς γι΄άλλη μιά τη  βροχή,
κι απ΄τα ρούχα του νάνου να φύγει,
κάθε άχθος, παλιά ενοχή.

Αφροσύνη μη δείξεις. Οργώνεις
το χωράφι σαν έχεις υνί
και καλή μαρτυριά του Προγόνου…
Είν΄ ο βίος βαρβάτη ποινή,
και λιγώνει τα μέλη, τα λύνει,
δόντι, μάτι, οστούν ηβικό,
ανεμίζοντας τα όμορφα ράκη,
πριν φανεί του Θεού το ιππικό.