Δεύτερη ζωή

Δε νταγιαντώ μιά δεύτερη,

ζωή να ματαζήσω,

ότι γυμνώθη το κορμί,

και πώς να το ενδύσω,

 

που ΄ρθε στραβά και γέρασε,

ψυχή κλωτσώντας όξω.

Κάλιο λοιπόν στηθάρι μου,

σε σπάθ΄απά να σπρώξω,

 

παρά για δεύτερη ζωή

να δώκω το καπάρο.

Πρώτη, χολές με μπούχτισε,

δεύτερη, δε θα πάρω.