Η Αιχμαλωσία του Οιδίποδα

 

Φιλέκδικα καπλάνια οι Θεοί,
μου χάρισαν περόνες για τα μάτια.
Το χέρι φτυάρι. Τώρα μ΄ελεεί,
ο στίχος με του μέτρου τα καράτια.

Χειμώνας και το τρύπιο μου παλτό,

το πέταξα, δεν άντεξα το βάρος.
Εντός μου αλυχτά ότι φθαρτό
κι ανάβει ρυθμικά Ανάφης φάρος.

Πως κύρτωσα, δεν ξέρω να σας πω.

Τα μυστικά τα έθαψα μαζί της.
Σκοτάδια με το σώμα μου τρυπώ,
πριν διαλυθώ σαθρός μετεωρίτης.

Φιλέκδικα καπλάνια οι Θεοί,
βαρέσανε καμπάνες μες στη νύχτα.
Αντάρτες, Σταυροφόροι και Φαιοί,
ζωγρήσαν με φυσώντας τη σφυρίχτρα.