Ο Λάζαρος

Αχνά ακούγω τ΄όνομα:
«Λάζαρε, δεύρο έξω!»
Σώτερ, θαρρώ σαρκάζεις με.
Το φως πως θες ν΄αντέξω;

Άλλωστε ξεσυνήθισα,
των φιλημάτων θέρμη.
Πια ζηρομπίλια αγαπώ,
που προτιμάν οι έρμοι.

Μέγκλα το χώμα, μια χαρά.
Ν΄αναστηθείς ατός σου.
Όσο για με ευχήθητι,
Λάζαρε παλουκώσου

με το σκουλήκι σύντροφο,
σύντριμμα στα συντρίμμια.
Τήραξε διάτα σου ορθή,
να μείνουμε τακίμια.