Βαρυστομαχιά

Στο ύπνι μου λαμπαδικά
φουντώνουν νεωκόροι
κι εγώ πεσμένος μπρούμυτα:
«Ω Δήμητρα, ω Κόρη,

πενθώ την απουσία σας,
μ΄όλα τα εντός να κλαίνε».
Σκουντά η κυρά: «Βράδια να τρως,
λιγότερο καημένε».