Ένας Φιλισταίος

Στραβό ραβδί στη χέρα μου
και σπεύδω καυλωμένος,
για μιαν Αλήθεια ζόρικη,
που ξέμεινε παρθένος.

Μ΄αντίς γι΄ Αλήθεια, κίβδηλα
νομίσματα και χρέος
και σκλιά να γιουχαϊζουνε:
«Διαβαίνει Φιλισταίος!»