Ξημέρωσε

Ξημέρωσε στις θίνες  των προγόνων,
κι ακούω την πληγή μου πριν κριθεί,
να μνημονεύει άντρο Πετραλώνων,
περίφοβη στο πρώτο «αλτ τις εί;»

Ξημέρωσε στραβά κι η κουκουβάγια,
λουφάζει στης Παλλάδας τα σκουτιά.
Σφαλνά το μάτι. Ποιος δουλεύει μάγια
και πήρε κατρακύλα και βουτιά;

Ξημέρωσε απρόσκλητα στους φούρνους
και λειώνουν οι Ιππότες ως χιών
που βλόγησαν μ΄ αούτομπαν τους Ούνους,
Κυκλώνα τα τεκνία της Σιών.

Ξημέρωσε. Φορτώνω τις εικόνες,
να προβληθεί ο κόσμος μου διπλός,
απάνω σε τεράστιες οθόνες,
δυσοίωνα σα πίνακας του Μπος.