Αργίες

Ο θάνατος λιμνάζει στις αργίες,
στην πρώτη Καλαντάρη, Πασχαλιά,
γι΄ αυτό και αναβάλλονται οι κηδείες,
γι΄αυτό κι οι αποθαμένοι σα ζαλιά,

φορτίο που δεν ξέρεις τι να κάμεις.
(Οι τάφοι σεκλετίζονται ταπί).
Τ΄αδίκου βασανίζεται ο Αδάμης,
μα βρίσκεται Θεός για να ντραπεί;

Το ξέρω, θα πεθάνω τέτοια μέρα…
Κασάτος τελευταίο ασπασμό,
απ΄την χρυσή μου θα δεχτώ την βέρα
και κατευόδιο: «Βγάλε τον σκασμό!»