Ο Γραφιάς

Βάσανο μέγα ο γραφιάς,
σεκλέτι που δεν φθίνει,
μες στην καρδιά του χώρεσε.
Παν έργον Χρόνος  φτύνει,

και να φτουράει τίποτα…
Φθορά η μόνη αξία.
«Απ΄το να ευτελίζομαι,
κάλλιο στην απραξία»,

λέγει και κλαίει σα παιδί,
που δώρο ξετυλίγει:
«Μπαμπά μου κοίτα ο  Φασουλής,
σε τρεις μεριές ανοίγει!»