ΚΗΔΕΙΕΣ ΚΗΔΕΙΕΣ ΚΗΔΕΙΕΣ

Μια Κυριακή μασχάλωσα,
βαρβάτη ΄φημερίδα
και γύρισα τσαρδάκι μου,
που ΄βραζε μπάμπω γίδα.

Στο μπαλκονάκι άραξα,
έβαλα και Νταλάρα
σ΄ένα μικρό ραδιόφωνο.
«Γεια σου Γιωργή φωνάρα!»

Και τσιγαράκι άναψα…
«Κερά, ταχιά τον σκέτο,
να μη σε πάρει ο διάβολος,
μ΄όλο του το μπαλέτο!»

Ανοίγοντας «Κοινωνικά»
που γράφουν τις ζημίες,
επίθετο και όνομα,
δικό μου στις ΚΗΔΕΙΕΣ.

«Κοίτα να δεις που πέθανα,
τρελοκαμπέρω», είπα,
«και δεν το πήρα μυρουδιά…
Πάγω ντουγρού για τρύπα».

Κι αυτή σα ζο μουγκρίζοντας:
«Τι μου  ‘καμες αλί μου;
Αυτά τα λένε πιο νωρίς,
να βάψω το μαλλί μου…»