Ανθρωποφάγος

 
«Δώκε μου να φάγω κρέας
ανθρωπινό…»
Η μάνα μου εν τω μεταξύ,
να με ταγίζει επέμενε
κάτι μοσχαράκια κοκκινιστά,
κάτι  αρνάκια
οπτά του γάλακτος,
κάτι  κοτόπουλα τηγανιτά,
ενίοτε και κανά κουνέλι στιφάδο.
Μεγάλωσα το λοιπόν,
δίχως τη σάρκα να γευτώ
την ανθρώπινη,
και θα ΄ταν κρίμα συλλογίζομαι,
μπρος να την βάλω τώρα
στα γεράματα.
Όχι ό,τι δεν την ορέγομαι ακόμη,
μα όπως λέγει
κι ο φίλος μου ο Λεφτεράκης,
στομάχι αυτό το κρέας θέλει ατσάλινο,
που πια μάλλον εξέλιπεν…