Η Κλειδαρότρυπα

Σκύβω στη κλειδαρότρυπα του Σύμπαντος να ιδώ,
για ποιόν τις μάρκες μου Θεό ποντάρω στο τραπέζι,
σαρκάζοντας: « Λυκόσκυλα σαν θέτε οπαδό,

εκτός από Παράδεισο ξερνάτε μου τι παίζει;

Ξύπνιο το παραμύθι σας, λαμπρό το σκηνικό,
παντού αγγέλοι χάρτινοι με χωνεμένα κέντρα,
μα τέλος το γυρίζετε ξανά στον ποινικό
τον κώδικα, και παίρνετε πάσα πνοή με πέτρα.

Εγώ να πέσω θύμα σας;  Δεν σφάξανε… Αρκεί
το πνεύμα μου να κρατηθεί γερά πάνω στο βράχο,
γιομάτο περιφρόνηση για μεταφυσική,
και κάθε Προφητόμαγκα που κάνει τον διδάχο».

Σκύβω στην κλειδαρότρυπα με πένσα και σφυρί,
πορτάρες δεν με σκιάζουνε, ληστής κι ομπρός βαδίζω.
Παγίδες γύρω  ξύλινες, καμμένο το τυρί,
πλην πόντικας να μην φανώ μες στη ζωή φροντίζω.