Ποιος

Ποιος μπήκε στον Λαβύρινθο χωρίς σχοινί και μίτο
Ν΄ανταμωθεί με του θεριού την άδολη χαρά
Και τις στοές στοιχειώνοντας ευοί-ευάν και ζήτω
Σε χρόνους νά ΄βγει τέσσερους με τα μαλλιά ψαρά

Ποιος πήρε τα χρυσάνθεμα απ΄του Βαν Γκογκ τα χέρια
Τον Μοντιλιάνι πότισε κατράμι του Γκιγιόμ,
Ποιος το κυνήγι χάλασε του Λαυρεντίου Μπέρια
Και στην Ουτρέχτη στράβωσε τον Κύκλωπα του Ντομ

Ποιος διάβασε την «Ξύλευση», τον «Κάντ», «Παλιούς Δασκάλους»
Κι η πίκρα δεν κατέβηκε ποτάμι φονικό
Να τον κυλίσει σε ιλύ κατάφορτη κρυστάλλους
Γελώντας τον πως νέμεται τοπίο Αλπικό

Εγώ ο γιός του Σοφοκλή που σήκωσα κεφάλι
Κι είπα του Κύκλωπα «σκασμός» του Μπέρνχαρντ «τι ξινό»
Καθάριος νους το έχει μου σα στίχος του Κρυστάλλη
Και σαν αγέρι του Μαρτιού γλυκύ κι  εωθινό