Απόψε

Απόψε, το σκοτάδι δεν μ΄αγγίζει

σαν άλλοτε. Ωρίμασ’ ο καιρός,

και φώτα πιά διακρίνω νοερώς,

μ΄αυτό το μάτι που εντός μου ορθρίζει.

 

Μα τέτοια φώτα είν΄για τόσο λίγο,

όσο αστέρι που κουτρουβαλεί,

άπ΄του ουρανού απάνω το χαλί,

ως των νεκρών τα μνήματα στον Πύργο

 

Ηλείας. Το σκοτάδι δεν μ΄αγγίζει,

λες και να κλήρωσε κάπου αλλού,

όπως στα παρακάλια ενός σαλού,

για μια μερίδα σκάρτη μαύρο ρύζι.