Ένα κορίτσι

Ήσουν σε μια χωμάτινη αλάνα,

ένα κορίτσι με ποδιά και τσάντα,

που τρέχοντας λαφίνα προς τη μάνα,

χρόνια ζαλώθηκε ξάφνου σαράντα.

 

Σκύψε χλωμή μου  φίλη,

νερό που δεν θολώνει,

να πιεις εδώ κρυφά,

που ο θάνατος ζαρώνει.

 

Ήσουν σε μιαν αυλή παλιού σχολείου,

με δυο σου φιλενάδες και σχοινάκι,

και τώρα κάποιου δαίμονα γελοίου

το άθυρμα, ξορκίζεις την φενάκη.