«Και βήμα πρόσθες»

«Και βήμα πρόσθες» νεύαν οι παλιοί,

μανάδες-πατεράδες με μασέλα,

σαν δίνανε κοντούτσικο σπαθί,

του νιού που΄χε τον πούτσο του Τζαβέλλα.

 

Δεν φτάνει δα ένα όπλο…Και ψυχή

χρειάζεται και μάτι να γυαλίζει,

προπάντων ένα κέρας να ηχεί,

από πλατεία Βάθη μέχρι Γκύζη.

 

Και τώρα εσύ ο δειλός ζητάς παρά,

φρεγάτες να ψουνίσεις, αεροπλάνα.

Πώς γι΄άλλους ΄ξήγα  χέστη, φουκαρά,

έφτανε το δικέλι κι η  τσουγκράνα;

 

«Και βήμα πρόσθες» κι άϊντες να σε ιδώ,

που γένηκες περίγελο των πάντων,

ξεχνώντας ποιοί γεννήθηκαν εδώ,

σε τούτο το  φυτώριο γιγάντων.