Μείον Ένα

 

Στο Μείον Ένα πέφτουνε οι μάσκες

και πεταλούδες χάνουν το σκοπό τους.

Μονήρης στο προθάλαμο του σκότους,

αναλαμβάνεις όπλα και παλάσκες

 

και με μπροστάρη σκύλο λυσσασμένο,

κουτρουβαλάς τις σκάλες. Τα τελώνια,

κοπριές πετούν ζεστές, σάπια λεμόνια…

Μοιραία όλα τούτα για τον Ξένο.

 

 

Στο Μείον Ένα γνέφουν νοσοκόμοι,

με ύφος σοβαρό. Ψέματα λένε.

Κάποιοι που δεν βαστάνε μυξοκλαίνε,

βαρύ φορτίο δέχονται οι ώμοι.

 

Ατάραχος εσύ και γκρεμισμένος,

<<τι σημασία έχει τόσος πόνος;>>

αναρωτιέσαι, <<ποιος ο Φανφαρόνος,

για τους ανθρώπους που΄χει τέτοιο μένος;>>

 

Σε λίγο θα σε βάλουνε στη ψύξη

και μύτη κακομοίρη δεν θ΄ανοίξει.