ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

            (Στον ακριβό φίλο και πνευματικό μου πατέρα κ. Νίκο Περδίκη, δώρημα ατελές μα από καρδιάς, για την ονομαστική του εορτή).

Απόδειπνο Σαββάτου θα φανείς,

οπλίτης με σπασμένη την ασπίδα,

Θα ρίξεις μια ματιά στη πινακίδα

<<ΤΟ ΔΙΠΟΡΤΟ>> και μοίρας ορφανής

 

Θαμώνας, θα χαθείς στο μαγαζί.

Που η Λατέρνα, που και το Τραγούδι;

Στραβό μέσα στα στήθια σου αρκούδι,

μαθαίνει απ΄ το αίμα σου να ζει,

 

σαλεύοντας σε μέταλλο καυτό,

χορούς σαβανωμένους νικοτίνη,

πικρά τρώγει τα χόρτα, μπρούσκο πίνει

και ρεύεται μαζί με σε κι αυτό.

 

Μα στες εννιά και πέντε, του Τυφλού

το μπαστουνάκι παίρνεις κι αλαργεύεις,

για τόπους θανατόβλητους μισεύεις,

χορτάτος ρηγματώσεις του Πηλού.