Ρίτα και Οιδίπους

Της μάνας την ευχή σε βόθρο πέταξα

και κίνησα πεζή για τους Φιλίππους.
Κεράκι στους Θεούς χάσικο έταξα,
να δοξαστώ και πάλι ως «Οιδίπους».

Ηθοποιός στης παρακμής τον άμβωνα,

βαμμένος με τα χρώματα της ήττας,
πατούσα σ΄αναμμένα πάντα κάρβουνα,
πα στο βωμό μιας τραγουδίστρας Ρίτας.

Της μάνας την ευχή βαθιά παράχωσα,

σε τάφο μυστικό στην Καλλιθέα.
Μονάχα εγώ, (τι ατυχιά), εμάργωσα,
από την πυρκαγιά του Προμηθέα.

Κοθόρνους, μάσκες, μονολόγους λιάνισα,

μετά από παράσταση ολέθρου.
Μητέρα, που ως Ρίτα σε απάντησα,
τραγούδια κοίμισε με της Υπαίθρου.