Το Φάσμα

Ευτύχησα ν΄αγγίξω ουρανό,

με νέφη σπιλωμένο βροχοφόρα.
Οι Μάγοι αποκρύβοντας τα Δώρα,
κομίσανε στη θέση τους σανό.

Θλιμμένα καφενεία λαϊκά,

από Ρηγάδες βρίθουν και Βαλέδες.
Το στόμα μου κατάλερο καφέδες,
κανοναρχεί λογάκια Ορφικά.

Και κάθε που φωτίζει Κυριακή,

το φάσμα του πατρός μου παίρνει σχήμα:
«Παράτησε το σάρκινο το ντύμα.
Λαλίστατοι -Αμλέττο- Ψιττακοί,

σε δώσανε αρρώστιες παιδικές,

σε δίδαξαν στραβά την Αλφαβήτα.
Ονόμασε αδέρφι σου την ήττα
και μαρς προς διαβάσεις Αλπικές».