Η Προδοσία

 

Μικρά νεκροταφεία ξεχασμένα

σε Καζαμίες. Δύσκολοι καιροί

για Πρίγκιπες. Γυρεύω με κερί

του Άδη τα σκυλιά τα λυσσασμένα.

 

Ποιόν άγνωρο νεκρό να πρωτοκλάψω;

Ποιάς μοίρας να χτυπήσω το πορτί;

Χαροκοπιό μου τάξαν και γιορτή

κι όχι τον επικήδειο να γράψω

 

φίλων που πήραν τ΄άγριο μονοπάτι

με τρύπιες τις σημαίες και λερές.

Πέτρες με τέμνουν πάντα κοφτερές

και που να βρω σπαθί και παραστάτη,

 

να κάμω της ζωής ένα γιουρούσι.

Το σπήλαιο της Λήθης κατοικώ,

μακριά να μένω από θανατικό.

Τυχαία δεν με βγάλαν Πήλιο Γούση.