Καλέ μου Νίκο

Κονταίνει το σχοινί καλέ μου Νίκο

και συ ρωτάς ο μήνας πόσο πάει.

Ησύχασε. Νερό βράσε για τσάι.

Δύσκολο να ξεφύγεις απ΄τον Λύκο

 

πολύ. Τρόπο θα βρει να σε δαγκώσει.

Έφαγα τη βροχή με το καντάρι,

πριν ψυλλιαστώ το πώς ένα κουφάρι,

παραδομένο στου Καρπού τη βρώση,

 

να περπατά μπορεί μέσα στο άστυ,

να βγάζει το καπέλο στις κυρίες,

ν΄ακολουθεί σεμνά ξένες κηδείες

και άλλα τέτοια κόλπα σκέτη λάσπη…

 

Ανάσταση μου λες και να σορόπια.

Σε κόλπους Αβραάμ όποιος ελπίζει,

από χαρές μπορεί να πλημμυρίζει

προσωρινές πλην μαγειρεύει λόπια.

 

Μια κουταλίτσα ζάχαρη για μένα

αρκεί. Τι με κοιτάζεις μ΄απορία;

Στων Χαροκόπων μένε τη χορεία,

τι δεύτερη δεν θα υπάρξει γέννα…