Τα Ζαχαρωτά
 

Ζαχαρωτά δεν γύρεψα.Τα δόντια μου

από παιδί τα είχα σαπισμένα.
Αρβανιτιά τσιφούτα τα γερόντια μου,
τα κάντια τους πολλά μα τοκισμένα.

Ζαχαρωτά δεν γύρεψα. Ο θάνατος

σάμπως παπάς φορούσε καλυμμαύχι.
Σκληρός, ανοιχτομάτης και ανάλατος,
με δρέπανο μου έξυνε τη ράχη.

Ζαχαρωτά δεν γύρεψα. Μου έφτανε

των χόρτων η πικράδα, το βελένι.
Η λύκαινα, που μ΄έβρισκε που μ΄έχανε,
σκοπιά στων γονιδίων το δερβένι.

Ζαχαρωτά δεν γύρεψα. Αγόγγυστα

τα φάρμακα σ΄ορρό και μέχρι στάλα.
Ψηλά τώρα παράθυρα θεόκλειστα
και χρόνοι τρεις που πίνω μαύρο γάλα.