Ο Σωσίας

 

-Το χωρατό κομμένο, παρατράβηξε…
Τα σωθικά μου τα ΄χεις μαυρισμένα.
-Τι θέλεις, τι χαλεύεις; Για κατάληξε
και μου τα λες πολλά και τοκισμένα;

-Στα πράσα κακομοίρη! Μου σφυρίξανε,

οι φίλοι τα καμώματα σου ούλα.
Τι γύρευες νυχτιάτικα βρε τύραννε,
με ξέκωλο ξανθό σε μπαρ στη Βούλα;

-Άσε την πλάκα Καίτη... Παραμύθι σου

σε άλλον που αντέχει τη μουρμούρα.
Εγώ που μια ζωή το κουτορνίθι σου,
μου κάνεις από πάνω και μανούρα;

Καθένας από μας έχει σωσία του,

που τριγυρνά στα ύποπτα τις νύχτες.
(Γαμώ το σπιτικό του και τον Δία του).
Σαν δεν πιστεύεις, ρώτα χαρτορίχτρες.

-Εσύ μιλάς, για ίσως ο σωσίας σου;

Αλάργα μου ρε ψεύτη, δε μασάω.
Και πρώτη φίρμα ελόγου σου του θίασου,
μα γω τα ψώνια εν γένει δεν τα πάω.