Ο Συννεφοπαντελόνης

Μια συννεφιά λυκόσχημη με πλάνταξε,

τους ουρανούς βρωμίζοντας της μνήμης.
Χωρίς αιδώ τα πρόσημα παράλλαξε,
μπροστά στις καγκελόπορτες του Νίμιτς.

Φλεβάρης με σχισμένο το πουκάμισο.

Απόπατοι παντού και σκωραμίδες.
Μπροστάρης σε αγώνα μάλλον άνισο,
ανάσαινα να δω Αλκυονίδες.

Μια συννεφιά πιωμένη χλωροφόρμιο,

με σβούριξε στα βράχια σαν χταπόδι.
Στης Κόλασης περήφανα το στόμιο,
βαστώντας ανοιγμένο ένα ρόδι,

ορθώθηκα με άσμα νικητήριο,

τρεφόμενος ορούς της Περσεφόνης.
Κάτι σκαλιά, ταράτσα, σιωπητήριο
κι αφέθηκα συννεφοπαντελόνης.