Αναχωρητής

Απάνου στα βουνά τα χιονοδίαιτα,

με τρύπιο το δισάκι θα βαδίσω.
«Δυο χαμομήλια πάρτη σου και πίε τα»
λαλεί Θεός «και βάρδα μη σε λύσω».

«Οι Εντολές Σου Νόμος και τις τήρησα,

Παρασκευή, Τετάρτη μήτε λάδι.
Τη σάρκα σε νηστείες την μπατίρισα,
και όλα τούτα γράφε εν Ελλάδι».

«Δεν είναι οι Εντολές το διακύβευμα.

Υπάρχει και Επίκουρος καημένε.
Τη λούμπα δεν τη βλέπεις; Κάργα μύθευμα,
σε μένα θε να βρεις. Στα Πάτρια μένε.

Ψωμάκι, Χλωροτύρι, Οίνος κι Έρωτας,

όσα στη πλάση έχουν σημασία.
Σε πράγματα χαζά κι ας είμαι Δέσποτας,
ανάγκη να το παίζεις αφασία».

Απάνου στα βουνά τα νεφοσκέπαστα,

θερία ας βαδίζουν του Κυρίου.
Καλά ναι τα Βαγγέλια κι αξιέραστα,
μα πιο καλές οι απλές χαρές του βίου.