Μέρες Μνημονίου

 

Από νωρίς τα Μάρμαρα πυρώσανε,
με φλόγα οξυγόνου Τυμβωρύχοι.
Τον φύλακα στη σίκαλη πληρώσανε,
να σκάψουν δίχως βιάση με το νύχι.

Του Βασιλιά τ΄ασβέστιο σε λάρνακα,

κραυγάζοντας: «Θανή μητέρα πάντων,
από την Άγια Πέλλα ως τον Χάνδακα,
αφέντρα ορατών και αοράτων,

την Πόλη, τους Θεούς στη λήθη βούλιαξε.

Με το γουδί σε πούδρα γύρισε μας…»
Χρονιάρικο σκυλί προς Άρκτο χούγιαξε
και το καϊμάκι λάσπωσε της κρέμας.

Από νωρίς τα Μάρμαρα φως γάζωσαν,

μοιραίοι Συγγενείς. Μια νοσταλγία,
τις Κόρες σπλαχνολόγχισε που μπάζωσαν,
για νά βρουν απλωσιά ταχυφαγεία.