Καλή

Τα δάχτυλα μετρήσανε το λιόγερμα,
γυμνό καθώς το γέννησε η πίκρα.
Τ΄ Ογδόντα, τα φιλιά της τ΄αερόθερμα,
τώρα πια πόδι πάτησε η ψύχρα.

Της Κυριακής οι σύνοικοι μαυρίσανε,

μπεντένια και τειχιά σα Δροσουλίτες.
Σειρήνες μεσοπέλαγα στριγγλίσανε,
ανάσα να δοθεί στους τρωγλοδύτες.

Η μοναξιά μου σκραπ και παλιοσίδερα,

παστώνει τον Μονταίνι με σκωρία.
Χυμένα τα κρασιά τα μοσχοφίλερα,
απάνω στο «Time Warp» του Chick Corea.

Κι αυτή, κάπου σε τρίτο στα Εξάρχεια,

ασκώντας ληξιπρόθεσμη χημεία,
τη συνταγή παλεύει την τρομάρχεια,
ως να την καταπιεί μια τρικυμία.