Βραδιά Όπερας

 

Μαντάτα θ΄αριβάρουν μες στ΄απόβραδο,
πως πέσανε οι τρίποδες, η δάφνη
μαράθηκε. Στα νύχια το ψαρόλαδο
μια γη, για της Εστίας την αράχνη.

Ανάσα θα κοπεί χρόνων πεντήκοντα.

(Στερνή ταφή και πρώτη στο σαλόνι).
Κληρώθηκε…Στη χήρα τα προσήκοντα
και στο πλευρό στλεγγίδα να δαγκώνει.

Σκισμένα ρούχα, χάπια για την πίεση,

καφές, μπαγιατεμένα κουλουράκια.
Από τη μια μεριά, του λα η δίεση,
από την άλλη, έρμα γεροντάκια.

Μαντάτα θ΄αριβάρουν σαν χιλιάρμενο, κομίζοντας της κοίμησης τα δώρα.

Απογερμένη δίχως ένα η Κάρμεν «ωχ»,
αναμεσίς σε πιάτα και σε φιόρα.