Μια Κυριακή

Μια Κυριακή θλιβή καθώς την γέννησε,
στις σκάλες το παλτό τ΄αναστημένου
Χριστού, δρεπάνι των κλαυθμών με θέρισε,
σα ρόδες ατσαλένιες κάποιου τρένου,

που τέμνοντας θρακιάδες μες στ΄απόγιομα

τραβούσε για πατρίδα ξεχασμένη
από θεούς κι ανθρώπους.«Σίγα Yo Yo Ma,
η πέμπτη Bach, μπορεί να περιμένει».

Μια Κυριακή θλιβή με τον ασύρματο,

μηνύματα βομβάρδιζα τον Άδη.
«Το χέρι που σε τρέφει σκύψε φίλα το,
σαν θέλεις να την βγάζεις πάντα λάδι».

Δεν άκουσα. Τους Νόμους καταπάτησα

και βρέθηκα με το παλτό στις πλάτες
ίδια φονιάς να τριγυρνώ. «Δυο Cutty Sark
για με διπλά κι ελλέβορο στις γάτες».