Στον Λαβύρινθο

Τα μέσα μου ποτίζω με φορμόλη,
παραγωγής μνησίκακων Θεών.
Εδώ, στην άγια γη των Αχαιών,
το φάρμακο θα βρω γι΄αυτή την Πόλη,

ανάμεσα στους πάγκους της αισχύνης.
(Χιλιάδες με καλούνε Πωλητές.
Τους ξέρω κι ας περνιούνται Δωρητές).
Ψυχή, να τους μασάς και να τους φτύνεις!

Τα μέσα μου ποτίζω κηροζίνη
κι αρώματα πολλά και αλκοόλ.
Λαβύρινθος της Ποίησης το Mall
κι εγώ ένα παιδί που φάκες στήνει,

του Μίλτωνα τον Πρίγκιπα να πιάσει.
Κερί στ΄αυτιά να πάψουν οι Φωνές:
«Κοπιάστε… Τζάμπα πράμα ηδονές».
Αγέννητος ο που θα με γελάσει.