Τις Νύχτες

 
Τις νύχτες ακονίζω το μαχαίρι,
απάνω στον τροχίσκο των ονείρων.
Τη μια Σουρής, την άλλη Λόρδος Βύρων
και «Πάραλος» μ΄ενάντιο αγέρι,

το μήνυμα πριν φέρει του θανάτου.
(Σηκώνομαι λουσμένος στον ιδρώτα).
-Ποιος άναψε με μιας όλα τα φώτα,
στα δώματα εδώ του αομμάτου;

Τις νύχτες αποσύρονται τα κήτη
σε κρύπτες, επενδύοντας στο λίπος.
Δεν μίλησα ποτές εγώ για ψύχος,
εγώ πάντα μιλώ με διαβήτη,

για ανθρώπους από φως συντετριμμένους.
Ξημέρωμα σαν έρχεται αλλάζω
πλευρό και τον Αρχάγγελο μου βάζω,
να με μετρήσει με τους ξοφλημένους.